مناجات با امام حسین(ع)
رفت و تماشاي قفايش را به من داد
آن گريه هاي پشت پايش را به من داد
با گريه خاكستر شدن را ياد دادم
ديروز كه پروانه جايش را به من داد
تقصيرها را گردنم انداخت معشوق
با اين بهانه انزوايش را به من داد
طي ميكنم صحرا به صحرا جاده ها را
رحمت بر آنكه گيوه هايش را به من داد
قصد كليم الله بودن كرده بودم
ناراحتم تنها عصايش را به من داد
بدجور نخلستان نشينم كرد آخر
وقتي نجف حال و هوايش را به من داد
دردم حسين است و دوايم هم حسين است
هم درد داد و هم دوايش را به من داد
از حاجيان كعبه هم حاجي ترم كرد
وقتي طواف كربلايش را به من داد
يك عده اي را كعبه ، من را كربلا بُرد
به ديگران سنگ و طلايش را به من داد
اول دلم را ارباً اربا كرد بعداً
بين ِ كفن ها بوريايش را به من داد
علی اکبر لطیفیان
*******************
دل و جان در گرو حضرت جانان داریم
هر چه نعمت بود از محضر ایشان داریم
سالیانی است که ما ریزه خور اربابیم
از سر سفره ی او رزق فراوان داریم
پای از روضه ی ارباب طریقت نکشیم
تا که در سینه نفس تاکه به تن جان داریم
نم نم اشک مصیبت به عزای تو خوش است
از دم روضه ی تو جلوه دو چندان داریم
تا خدایی خدا هست گدایان تو ایم
دل خوشیم تا ابد الدهر که سلطان داریم
اولین مستمع مجلس روضه زهراست
روضه آهسته بخوانید که مهمان داریم
پیر میخانه ی عشاق خمینی فرمود :
هر چه داریم ز سالار شهیدان داریم
تفرقه ظلم و ستم راه ندارد در ما
تا که جمهوری اسلامی ایران داریم
گر خدا اذن دهد سینه زنان می آییم
روز محشر روی لب ذکر حسین جان داریم
با وجودی که ز هجران دل ما غم بار است
به ظهور پسر فاطمه ایمان داریم
احسان محسنی فر
موضوعات مرتبط: مناجات با امام حسین(ع)مناجات های محرمی
برچسبها: مناجات با امام حسین(ع) مهدی وحیدی